ΠΡΟΣ τα μέλη του Σ.Δ.Ι.Π. και τους λοιπούς οικοπεδούχους της Ι.Π.

Σε σχέση με τις προτάσεις του ΣΧΟΟΑΠ της Δημοτικής κοινότητας Αφιδνών  και τους προβληματισμούς του ΣΔΙΠ και της ανατεθειμένης μελέτης έργων υποδομής, κρίνω σκόπιμο προς ενημέρωση των ενδιαφερομένων να τονίσω μερικά πράγματα για να εκτιμηθούν από το σύνολο των ενδιαφερομένων (Δήμου, Συνεταιρισμού, οικοπεδούχων).

1.Το έργο πολεοδόμησης κατά το Σύνταγμα (άρθρα 12 παρ. 4 και 24 παρ. 3), το ν.δ. της 17-7-1923 (άρθρο 7), το ν.δ. 880/1971, το π.δ. 93/87 και το ν.δ. 690/1948 ανήκει στον Συνεταιρισμό υπό την εποπτεία της πολιτείας η οποία εκδίδει και την μονομερή Διοικητική πράξη της ένταξης ή τροποποίησης του σχεδίου πόλεως με απλή μη δεσμευτική γνωμοδοτική αρμοδιότητα του οικείου ΟΤΑ.

Δηλαδή, κατά τη νομοθεσία: Αρμοδιότητα για τον σχεδιασμό, την τροποποίηση και την κατασκευή και συντήρηση των κοινοχρήστων χώρων έχει ο Συνεταιρισμός και δευτερευόντως και κάτω από ειδικές συνθήκες ο αρμόδιος ΟΤΑ (Δήμος).

Σε περίπτωση τροποποίησης του σχεδίου πόλεως και συρρίκνωσης (πχ μετατροπή οδού σε πεζόδρομο και σμίκρυνσης του πλάτους του) ή κατάργησης κοινοχρήστων χώρων θα προκύψει πλεόνασμα εδάφους εκ του καταργημένου ή σμικρυνομένου δρόμου ή πλατείας.

Σε ποιού την ιδιοκτησία θα περιέλθει το πλεόνασμα αυτό του εδάφους;

Η νομοθεσία και η νομολογία έχουν δώσει τελική λύση στο ζήτημα.

Αν π.χ. την τροποποίηση επισπεύσει ο Συνεταιρισμός, η πλεονάζουσα έκταση θα περιέλθει στο Δήμο (άρθρο 1 παρ. 2 ν.δ. 690/1948).

Αν όμως την τροποποίηση επισπεύσει ο Δήμος η πλεονάζουσα έκταση θα περιέλθει στον αρχικό ιδιοκτήτη, δηλαδή τον Συνεταιρισμό. (Νομολογία).

Τώρα, ποια είναι η τύχη των πλεοναζουσών εκτάσεων ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους;

Η Νομοθετική ρύθμιση είναι απόλυτα σαφής μη επιδεχομένη αμφισβήτηση.

Οι καταργούμενοι κοινόχρηστοι χώροι (δρόμοι - πλατείες) προσκυρώνονται υποχρεωτικά (άρθρο 3 παρ. 4 ν.δ. 690/1948) στους όμορους ιδιοκτήτες με καταβολή της αποζημιώσεως που ορίζεται από το Δικαστήριο σύμφωνα με όσα ορίζονται στα άρθρα 42 επόμενα του ν.δ. της 17-7-1923, μετά από σύνταξη πράξης τακτοποιήσεως και αναλογισμού αποζημιώσεως.

Προ της τακτοποίησης δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση άδειας οικοδομής και η ανέγερση ¨οιασδήποτε¨ οικοδομής (άρθρο 42 ν.δ. της 17-7-1923).

Τακτοποίηση όμως σημαίνει ολοκλήρωση της διαδικασίας προσκύρωσης με καταβολή της πλήρους αποζημιώσεως εντός 18 μηνών από την ημέρα δημοσίευσης της Δικαστικής απόφασης που καθορίζει την τιμή μονάδος (ανά τ.μ.) του προσκυρωτέου (άρθρο 17 παρ. 4 και 5 Συντ.).

Απ’ αυτή τη διαδικασία (χρονοβόρα) και τη δαπάνη δεν μπορεί να διαφύγει κανείς από κείνους που γειτνιάζουν με καταργηθέν τμήμα δρόμου.

Αναγκάζομαι να κοινολογήσω τις νομικές αυτές πληροφορίες για να σταθμίσουν όλοι το συμφέρον τους και να λειτουργήσουν ανάλογα στις προσπάθειες κάποιων που προωθούν σχέδια τροποποίησης.

Ενδεχομένως για να εμφανισθεί η εικόνα της ολοκλήρωσης των έργων υποδομής.

Αν π.χ. ο οικοπεδούχος της Ιπποκρατείου Πολιτείας που γειτνιάζει με καταργημένο εν όλω ή εν μέρει δρόμο σχεδιάζει να οικοδομήσει στο οικόπεδο του θα πρέπει εκτός του κόστους και του χρόνου που απαιτείται για την οικοδομή και τον χρόνο για την διαδικασία της τακτοποίησης, της προσκύρωσης δηλαδή του καταργημένου δρόμου στο οικόπεδο του και το ύψος της αποζημίωσης που θα πρέπει να καταβάλει για την προσκυρούμενη έκταση.

Πρέπει δηλαδή να ολοκληρωθεί η τακτοποίηση για να λάβει άδεια οικοδομής.

Αν χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές καταφέρει να πάρει άδεια, αρκεί μια απλή καταγγελία από οποιονδήποτε για να υπάρξει διακοπή των οικοδομικών εργασιών και ανάκληση της άδειας οικοδομής.

Αθήνα, 4 Ιουνίου 2018

Πολυχρόνης Θωμόπουλος